"Srebrny chłopiec" Kristina Ohlsson

Książka, która ostatnio wywarła na mnie duże wrażenia, to „Srebrny chłopiec” autorstwa Kristiny Ohlsson. Natomiast tłumaczeniem treści z języka szwedzkiego na polski zajęła się Anna Topczewska. Książka została wydana w 2016r., natomiast osobiście zapoznałem się z nią 2 lata po jej wydaniu, gdyż była moim bożonarodzeniowym prezentem .„Srebrny Chłopiec” to drugi tom serii o tajemniczych i niesamowitych przygodach trójki nastoletnich przyjaciół z małego szwedzkiego miasta.

„Srebrny chłopiec” to detektywistyczna książka dla młodzieży. Akcja powieści rozgrywa się w szwedzkim mieście Åhus, które istnieje naprawdę. Tematem utworu są zagadki i tajemnice, które są odkrywane przez głównego bohatera książki – Aladdin’a, a wszystkie  postacie występujące w treści książki to postacie realistyczne. Aladdin to zwykły 12-letni chłopiec, który przeprowadził się wraz z rodzicami z Turcji do wspomnianego wcześniej miasta w Szwecji. Rodzina Aladdina prowadzi restaurację, niestety interes idzie słabo, a jedzenie zaczyna niespodziewanie znikać. W tym samym momencie Aladdin napotyka od czasu do czasu chłopca, który pomimo zimnego klimatu, odziany jest tylko w cienki sweter i krótkie spodenki. W dodatku chłopiec nie mówi nic do Aladdina, co czyni sytuację  jeszcze bardziej tajemniczą. Pierwsze tajemnice Åhus pojawiają się już na początku książki, a kolejne jej strony przynoszą następne.

„Srebrny chłopiec” to po prostu opowieść o tajemnicach. W książce nie ujrzymy typowej walki dobra ze złem. Można powiedzieć, że wszystkie przedstawione sytuacje są rzeczywiste, można ich doświadczyć w codziennym życiu i nie mają nic wspólnego z fantastyką (przynajmniej w większości przygód naszych bohaterów).

„Srebrnego chłopca” czyta się z lekkością, język powieści jest bardzo prosty do zrozumienia dla młodszych i starszych czytelników. Akcja posuwa się wolno, budując tym samym napięcie. które stale narasta. Cała historia jest wciągająca. Trudno się od niej oderwać. Stworzenie świata i postaci było łatwe, ponieważ większość wymienionych rzeczy są prawdziwe, chociażby miejsce zamieszkania Aladdina, co trochę hamuje wyobraźnię.

Uważam że bez względu na wiek, każdy powinien przeczytać „Srebrnego chłopca”, ponieważ,  jeśli pierwszy tom przypadł czytelnikom do gustu, to z drugim będzie tak samo,  a nawet jeszcze lepiej. Na mnie wyjątkowe wrażenie zrobił wątek tajemniczego chłopca. Utwór może nie spodobać się tym, którzy lubią szeroko rozbudowaną fantastykę. Rozczarowani mogą też być ci, którzy lubią bitwy dobra ze złem, walki armii itp.

Kuba, SP 9, Elbląg