Uniwersalne wartości chłopięcej przyjaźni

„Chłopcy z Placu Broni”- recenzja

Powieść „Chłopcy z Placu Broni” to bardzo interesująca szkolna lektura. Do napisania tej recenzji zachęciła mnie ciekawa treść powieści oraz jej akcja.

Autorem książki był Ferenc Molnar, który w 1907 roku opublikował dzieło. W 1913 roku Helena Mortkiewiczowa przetłumaczyła książkę na język polski.

Książka opowiada o przygodach grupy, która nazwała się Chłopcy z Placu Broni. Wspólnie bawili się i spotykali się na pustym placu, który był częścią tartaku. Była druga banda. Nazywała się Czerwone Koszule, a ich wódz to straszny Feri Acz. Planował on przejąć plac. Czy Chłopcom z Placu Broni uda się obronić swój teren i czy znów będzie on spokojnym miejscem zabaw dla paczki?

Moim ulubionym, a zarazem głównym bohaterem, jest Erno Nemeczek. Należał do grupy Chłopców z Placu Broni. Miał 11 lat i pochodzi z ubogiej rodziny. Jest jedynakiem. Jego ojciec
to Andrasz Nemeczek, który jest krawcem. Erno, jako jedyny z całej bandy jest szeregowcem, więc
to do niego należały większość obowiązków. Nemeczek jest wesołym, serdecznym chłopcem. Z chęcią wykonuje wszystkie rozkazy kolegów. Nie jest nieśmiały i uległy, miał swój honor i ambicję. Czytając lekturę czułem, że przeżywam przygody razem z nim. Zrobiło mi się smutno i poczułem się zawiedziony  takim zakończeniem. Pozostali bohaterowie nie zrobili na mnie aż tak dużego wrażenia.

Rozczarowało mnie to, w jaki sposób postąpił Feri Acz z Nemeczkiem podczas wyprawy 

do ogrodu botanicznego. Kazał wykąpać go w jeziorze, przez co chłopiec zachorował. Moim zdaniem to zachowanie było nieodpowiedzialne i nawet gdyby Erno nie był chory, to mogłoby mu to zaszkodzić. Natomiast podobała mi się sytuacja podczas wojny. Gereb, który zdradził swą bandę, przeprosił. Zachował się honorowo. Dowódca pozwolił mu walczyć z Czerwonymi Koszulami  w pierwszym szeregu. Chłopiec naprawił w ten sposób swoje błędy i udowodnił, że jego przeprosiny były prawdziwe. Jego zachowanie zaimponowało mi.

Szczegółowe opisy pozwoliły mi wyobrażać sobie akcję i przygody chłopców. Wzbudzały
we mnie wiele emocji. Powieść ta przekazuje jak dobre i ważne są cechy takie jak: lojalność, patriotyzm, posłuszeństwo, koleżeństwo i oczywiście przyjaźń.

Powieść jest bardzo przyjemną lekturą, miło spędziłem czas, czytając ją. Bardzo podobała mi się banda Chłopców z Placu Broni, ponieważ szanowali się nawzajem. Duże wrażenie zrobiła na mnie ich przyjaźń. Chciałbym należeć do takiej paczki i mieć takich kolegów. Książka ta jest na tyle ciekawa, że powstało wiele ekranizacji. Jednak nawet najlepiej nakręcony film nie odda nam czasu spędzonego z książki swoją wyobraźnią.